West op zijn best

11-6-2009

Fuente Dé – Celorio (Llanes)

Met spierpijn in onze benen maakt Claudia nog een foto van de berg waarvan we zijn afgedaald en Robbert controleert nog even het oliepijl van de motor. We rijden dezelfde weg terug uit Picos naar Llanes een leuk stadje maar helaas vinden we geen geschikte plek om te overnachten. We rijden door tot we langs de kust iets tegenkomen wat wel geschikt is. We vinden een mooie plek aan de kust in Celorio. We lopen het dorpje in op zoek naar een terrasje in de zon. De ober dekt meteen onze tafel omdat het natuurlijk zoals Spanje etenstijd is. Hij spreekt geen Engels wij geen Spaans maar we wagen de gok door het menu van de dag te bestellen met een biertje en een wijntje. We krijgen vervolgens brood, een salade met tonijn, asperge en tomaat. Gevolgd door lamskotteleten met frites. De ober vraag of we een dessert wilden Robbert wilde nog wel een koffie maar kreeg koffiegebak. Dit hebben we toch echt teruggestuurd. Bij het afrekenen somde de ober een aantal zaken op en we moetsen 17€ afrekenen.... kan nooit kloppen dus een goede fooi gegeven en maken dat we wegkomen (we blijven Nederlanders)...

's Avonds heerlijk op een bankje gezeten voor de camper met uitzicht over zee. Onze Spaanse camperburen zitten er ook en Claudia vraagt of er nog leuke hotspots zijn op onze route. En zo zitten we gezellig met zijn vieren tot 23:00 uur aan de rosé.

12-06-2009

Celorio – Cudillero

75 km

Rond 9:00 uur 's ochtends zijn we een beetje wakker aan het worden als er op het raam geklopt wordt. We doen de verduistering omlaag en we kijken naar het gezicht van een in groen geklede meneer die waarschijnlijk de Guardia Civil wel zal zijn. Of we onze paspoorten wilden laten zien. Die hadden we op dat moment natuurlijk net ergens opgeborgen waar ze normaal niet zitten, dus na enige tijd zoeken konden we ze overhandigen. De andere agent staat met onze buren te praten. Het toeval wil dat we het er de vorige avond met ze over gehad hadden (campers en Spaanse politie), dus we maakten ons geen zorgen over een boete. Het bleek dat we eigenlijk op een grotere parkeerplaats hadden moeten staan die we eerder in het dorp tegenkwamen. En inderdaad onze Spaanse camperburen hebben ons er mooi uitgeluld. Het voordeel is dat de agenten zelf ook niet precies weten wat nou de regels zijn, dus met weinig moeite waren ze overtuigd dat het gedoogd is in Spanje. Wel worden onze paspoorten uitvoerig bekeken en alle gegevens worden genoteerd. Staan we nu op een 'black list' of bij Interpool als Bonnie & Clyde? Komen we ooit Amerika nog in? Of zag de agent de katholieke hanger van Robbert en zijn ongeschoren gezicht; goed gelovig en bezig met een bedevaart. Steekt hij vanavond een kaarsje voor ons op voor een goede reis naar Santiago?

's Middags staan we in Cudillero, een oud visserstadje dat tegen de bergen is opgebouwd. Het schijnt nog een van de belangrijke vissersplaatsen te zijn in Spanje. De huisjes zijn ook tegen de bergen opgebouwd, dus om door de straatjes te lopen heb je tredes nodig. En dat waren er een hoop! Het dorp is opgebouwd uit huisjes en trappetjes. Claudia vind in een winkeltje een mooie witte jurk waar ze al een tijd naar op zoek was. De rest van de dag zijn we lui en lezen we ons in slaap.

13-06-2009

Cudillero – Ribeiro

350 km

Om de zon op te zoeken en enige voortgang te maken richting Portugal, besluiten we de westkust van Spanje op te zoeken. De hele dag rijden we binnendoor via Lugo en Santiago de la Compostella. Een bezoek an het heilige stadje slaan we over net als de overblijfselen van de apostel Jakobus. Wel bewonderen we vol respect alle fietsers en wandelaars die we tegenkomen. De gekozen camping blijkt niet makkelijk te vinden en via een Shell-medewerker vinden we de goed verstopte camping. Na een lekker douche genieten we nu van de wijn en tapas. We waren de zon een beetje kwijt, maar we hebben hem gevonden! Hij staat aan de westkust van Spanje.

14-06-2009

Ribeiro – camping

10 km

Vanochtend hadden we goede hoop om lekker een dagje aan het strand te liggen en in de zee te zwemmen. Echter zat er door een klein ongelukje (we zaten toch vaswt in de modder in Picos?) een slag in het wiel van Robberts fiets. Ach, een paar spaken aandraaien moet wel voldoende zijn. Een paar uur later - Claudia had inmiddels een heel boek gelezen – was het dan toch goedgekomen. Met goede zin fietsen we naar het Westen, heuvel op, heuvel af, om vervolgens inderdaad bij de zee aan te komen. Er was aan de kust een smalle strook zand en een zee met rotsen en stenen waar je dus niet in kon zwemmen. Dan maar het zwembad op de camping uitproberen. Na de fietstocht bleek dit een aangename verfrissing. Nadat we in de zon waren opgedroogd, was het inmiddels al etenstijd. Terwijl de jonge buren de avond doorbrachten achter de tv met film op volume 20, zaten wij prima aan de olijven en wijn.

15-06-2009

Ribeiro – Nigran

120 km

De laatste dag in Spanje waarna we in Portugal weer volop keus hebben in camperplaatsen. We wassen de camper, checken de bandenspanning, op naar Nigran. We nemen de tolwegen, dus zijn we na 2 uurtjes al in de stad Baiona. Hier hoopten we een parkeerplekje te vinden, maar het lijkt ons toch beter om de camping op te zoeken. En zo staan we op Playa America, waar wel strand en zwembare zee is. We hebben nog even het zwembad van de camping getest en een biertje gedronken op het terras. Wat een leven zo, he....?