Wailwatching & party

15-07-2009

Sevilla – Tarifa

50 km

Naar Marokko is vandaag het plan! We rijden circa 50 km naar Tarifa, vanwaar de boot naar Tanger (Marokko) vertrekt. Bij de haven aangekomen bekijken we de prijzen van enkele maatschappijen en dit komt neer op € 45,- p.p. Tijdens onze route naar de haven kwamen we ook organisaties tegen met wailwatching excursies voor € 30,- p.p. Stiekem vinden we dit toch een beetje leuker en bovendien is de overtocht naar Tanger wel erg duur voor een half uurtje. We kiezen dus voor dolfijnen, orka's en potvissen. Met zo'n 40 man stappen we de boot op voor het 'avontuur'. Continu probeer je de grote vissen te spotten. De straat van Gibraltar kent in het westen de stroming van de Atlantische Oceaan en in het oosten de Middellandse Zee. Hierdoor krijg je twee soorten stromingen die van weerskanten plankton meebrengen. Voor vissen is dit hét voedsel en deze vissen zijn voor orka's en dolfijnen weer een lekker hapje. Hierdoor zijn er in dit gebied veel vissen te vinden. Een mooi verhaal, maar mooi dat we geen dolfijn of ander soort gezien hebben. Wel is het vriendelijk van de maatschappij om ons een gratis ticket te geven om wanneer dan ook te gebruiken. Dan zien we in de verte toch een groepje dolfijnen, maar veel te ver om ze goed te kunnen zien. We besluiten het gratis ticket aan te nemen en in Tarifa een camping te zoeken, zodat we morgen de boot van 13:00 uur kunnen nemen voor een tweede poging. Bij de supermarkt zien we nog een auto staan van de inspectie van Acsi-campings. Uit het Acsi-boek halen bij onze campings vandaan, dus om het inspectieteam tegen te komen geeft ons toch een gevoel serieus genomen te worden als campingganger. Al helemaal toen we de beste man op de camping tegenkwamen en hij onze mening vroeg over deze camping. Misschien een potentiele kandidaatcamping voor het boek van 2010..? 's Avonds eten we pizza in het restaurant van de camping. De meest aparte pizza ooit! Het is vierkant en je eet het met een soort beitel/hamer. In Spanje schijnt dat wel vaker zo gegeten te worden. Het heeft ook een speciale naam die ons helaas ontschoten is.

16-07-2009

Tarifa - Estepona

100 km

's Ochtends relaxen we wat op de camping en gaan we met goede moed naar de boot. Ditmaal is de boot veel rustiger en krijgen we tevens uitleg over het hoe en wat van de vissen. We varen de haven uit en na een uurtje spotten we dan eindelijk de eerste dolfijnen die voor onze boot uit zwemmen. Hierna zien we er steeds meer en zelfs moederdolfijnen met kindjes. We hebben zelfs vandaag geluk, want het blijkt dat de dolfijnen net hebben gebaard en hiervoor een rustige omgeving zoeken. Vandaag was de dag dat ze weer richting het oosten gingen zwemmen met de nieuwkomertjes. Links en rechts van de boot zien we scholen griendwalvissen en ertussen zwemmen zo nu en dan de 'tuimelaars', oftewel de Flippers met hun lieve lach op hun bekkie. Eenmaal kwamen ze op 3 meter van de boot en konden we zelfs het uitspuiten van het water horen. Als je om je heen kijkt zie je niets meer dan water (900 m diep), verre boten en nog verder land. Het geeft een mooi gevoel dat er in de oceanen nog een hele wereld is en dat we een beetje van hun kunnen zien. Je zou er zo tussen spingen om met ze te zwemmen, maar de gedachte dat er 2 meter onder je een enorme blauwe vinvis kan zwemmen geeft je de kriebels. Veilig in de boot laten we de dolfijnen weer met rust en varen we terug naar de haven om daarna naar de camping in Estepona te rijden.

17-07-2009

Estepona – Torrex Costa

200 km

Vandaag doen we inkopen voor de grote dag van morgen! Robbert hangt al weken met zijn neus boven de vele taarten en zoetigheden die ze in Spanje hebben en nu eindelijk mogen we er eentje meenemen. We rijden een flink stuk langs de kust en bij de camping aangekomen nemen we een korte duik in het zwembad (binnenbad), draaien we een was en brengen we de avond lezend door.

18-07-2009

Torrex Costa – Nerja - Castell de Ferro

250 km

Hiep, hiep, hoera! Robbert is weer een jaartje ouder! We eten ons ontbijt met truffeltaart, mét een kaarsje, maar de champagne blijft nog even in de koelkast (niet aan gedacht dat we nog moeten rijden natuurlijk). 's Middags bezoeken we eerst de grotten van Nerja. Deze grotten zijn in 1959 ontdekt door een groep jongens en heeft een titel in het Guinness Book of Records door een enorme stalagniet van 32 meter. De grot bestaat uit drie ruimten waarvan er slechts 1 is opengesteld voor bezoek. De anderen zijn ze nog aan het ontdekken en 'archeologiseren'. De ruimte die is opengesteld bevat een wandelgang naar een groot auditorium waarvan het hoogste punt 105 meter hoog is. De oppervlakte is zo'n 350 m2 en de lengte in totaal 5 km. Je bent echt heel klein in zo'n enorme ruimte met rondom en boven je allemaal afgevlakte rostjes door druppelend water, stalagnieten, stalagtieten en afgronden. Een van de hoeken van de ruimte noemde men de Geestenkamer, vanwege de rotsjes die met veel fantasie geesten kunnen voorstellen. 20.000 jaar geleden leefden hier mensen en nog steeds zijn ze bezig om hun dagelijks leven uit te pluizen. Wel hebben ze een aantal aardenwerken potten en knotsen gevonden en in de andere ruimtes enkele wandschilderingen van paarden en vissen. Helaas zijn deze niet voor publiek toegankelijk. We verlaten de grot en reizen verder naar Castell de Ferro, waar we eindelijk de champagne kunnen openen en proosten op Robberts verjaardag. We wandelen naar het strand op zoek naar een restaurant voor vanavond en komen op een groot plein waar men bezig is muziek, podium en bar te installeren. Nou, dat ze dat allemaal doen voor Robbert hé...! 's Avonds wandelen we naar ons uitgekozen restaurant en worden op onze wenken en met etiquettes bediend. Robbert moest zelfs de wijn voorproeven...”Hoorde je dat? Hij zei magnifique...”. We genieten van meloen met ham, gamba cocktail, dorade en een mixed grill van allerlei soorten vis. Als toetje verrast Claudia Robbert met een Irish Coffee inclusief vuurwerkje dat de kok zo vriendelijk in elkaar had gezet. De muziek begint op het pleintje al te spelen en we slenteren over de kermis ernaast. Helaas hadden we met dartpijlen geen 3 balonnetjes geraakt, dus geen prijs. In de verte begon er zelfs vuurwerk te knallen en konden we van de hoge lichtjes genieten. Hierna lopen we terug naar de muziek om te dansen en om 3:00 uur is de verjaardag weer mooi geweest en kruipen we ons bed in. Het schijnt een festival geweest te zijn voor Virgen del Carmen, maar het is natuurlijk leuker om te denken dat het voor Robbert was!

19-07-2009

Castell de Ferro – Mojacar

140 km

We worden laat in de ochtend wakker en zoeken een camping op met zwembad. Luierend en lezend komen we de dag door.

20-07-2009

Mojacar – La Manga

160 km

Mojacar is volgens het internet een goede surfspot in Spanje, dus checken we de zee. De vlag op het strand is rood en er zijn ook niet echt leuke golven. We rijden door naar La manga, de eerstvolgende surfspot en hier zijn er ook een aantal surfers aan de gang. We ploffen neer op het strand, nemen een duik in de zee en het water blijkt hier warm te zijn. Voor Robbert een aangename verrassing aangezien hij geen wetsuit heeft. De golven achter de eerste branding zijn aardig hoog en de profs weten wel wat ze ermee moeten. Robbert lukt het een paar keer te blijven staan, maar daarna wordt het toch te zwaar. Maar de kracht van Robbert is maar relatief, want later tijdens het zwemmen bleek er een reden te zijn voor ook hier de rode vlag. Claudia werd door de onderstroom steeds verder de zee in getrokken en toen ze weer terug naar het strand wilde, lukte het niet om terug te zwemmen. Gelukkig was Robbert er en kon hij haar terugtrekken. In de verte kwam de strandwacht al aangescheurd, maar Claudia was al veilig. Uitgeput en beduusd van wat er gebeurde, ploft ze maar lekker op haar handdoekje een Robbert probeert in de branding nog wat te surfen. Hierna rijden we naar de camping en spoelen het strandzand in het zwembad af.

21-07-2009

La Manga - Benidorm

190 km

Toen we 's ochtends de watertank wilden vullen, bleek dat er twee sleutels van de bos waren verdwenen; één van de watertank en één van de fietsen. De hele camper ging overhoop, de omgeving werd afgestruind, maar geen spoor van de sleutels te bekennen. Gelukkig zijn er altijd weer mensen die dat soort spul naar de receptie brengen en inderdaad hadden ze daar onze sleuteltjes. Pfjuw, dat was geluk hebben! Later dan gepland vertrekken we van de camping op weg naar Elx/Elche. Hier staat een bos van 300.000 palmbomen midden in de stad: Huerto del Cura. Sommigen zijn zelfs vernoemd naar bekende personen. Het bos zou rond 300 voor Christus zijn gepland door de Feniciers. Waarom? Vonden ze leuk denken we...We rijden verder richting Benidorm. Niet zozeer om hier aan het strand te liggen en BN-ers te spotten, maar om nou eens te zien hoe dat er uit ziet. Vanaf de snelweg konden we het maar al te goed zien liggen dankzij de vele, vele wolkenkrabbers die tussen de bergen verrijzen. Wat een enorm commercieel gedoe! De supermarkten en MacDonalds staan overal en langs de weg zie je de clubs, bars en restaurants. We rijden voorbij de zon, zee en seks en vinden onze plek op het camperpark Costa Blanca.