Barcelona

30 juli 2009 - Apt, Frankrijk

22-07-2009

Benidorm - Moncofa

160 km

 

Vanochtend hadden we de wekker gezet, want om 09:00 zou de bakker voor de camping langs komen. Precies in de tijd tussen 8:30 en 08:50 liggen we weg te dommelen en wastie al geweest... Helaas geen vers brood. Even verderop in Calp staat een prehistorische rots van 325m hoog. Penyal d' Ifach. We rijden erheen met het doel deze te beklimmen, maar in hartje zomer Zuid-Spanje wordt het al snel 40 graden. De rots was vanaf benenden ook erg mooi; laten we maar zeggen. Hierna zouden we doorrijden naar Guadelest waar een museum staat met miniatuur kunst, zoals schilderijen op een rijstkorrel of op de vleugen van een vlieg. Blijkbaar ligt het op een berg want de motortemperatuur loopt al snel boven de 100 graden, gelukkig konden we halverwege omdraaien op een parkeerplaats waarbij de thermostaat meteen doorslaat naar zijn maximum. Direct laten we de camper naar beneden rollen om de motor te voorzien van de noodzakelijke koeling. Dus ook dit slaan we over en we rijden door naar de camping in Moncofa. We koelen af in het zwembad en even later begint het voor het eerst in een paar weken te regenen! Een aangename verkoeling die maar van korte duur is. 's Avonds krijgen we via de intercom van de camping te horen dat er in het stadje vanavond vuurwerk zal zijn ter ere van Santa Maria Magdalena. We hopen natuurlijk weer op gezelligheid en feeststemming als op de 18de deze maand, dus lopen we naar het dorp. Nu kennen we de weg natuurlijk niet zo goed en hebben we geen flauw idee waar het voetbal veld is, vanwaar het wordt afgestoken. We vragen het nog in een café, maar ons Spaans is nog steeds niet tiptop. Wel spotten we al zoekend een parkeerterrein vanwaar je het ook goed zou kunnen zien. Natuurlijk veel te vroeg en geen feestgedruis te bekkenen (die staan natuurlijk wel op het voetbalveld), wachten we op een bankje tot het 23:00 is. Dan klinkt toch echt de eerste knal en kunnen we het fraaie vuurwerk inderdaad goed zien. Die Spanjaarden schieten zo wel een hoop geld de lucht in op ieder feestje!

 

23-7-2009

Moncofa – L' Ampolla

180km

 

Ook vandaag is het weer een dag dat het kwik naar de 40 graden stijgt. Onderweg bezoeken we eerst de grotten van Sant Josep, waarin je een toch met een boot maakt waarbij je regelmatig moet bukken voor de lage doorgangen. De grotten behoorden tot de mensen die ooit in Vallei woonden, waardoor er geen datum van een eerste ontdekking is. Waar het eigenlijk omgaat is om de rivier die er doorheen loopt, er is tot op heden nog steeds geen begin ofwel einde gevonden. De reis die je als toerist kunt maken, is per boot 800m en verder te voet over 255m. Wel wordt er gedacht dat de rivier nog 2,5km doorloopt, maar waarheen is onbekend.

24-7-2009

L' Ampolla – Villromana (Barcalona)

200km

Vandaag niet zoveel beleefd. Voor de verkoeling zoeken we weer de zee op en na een half uur dobberen en verkrimpelen, drogen we op het strand op. Verders doen we niet veel meer dan zitten, kletsen en gin-tonic drinken.

25-7-2009

Villromana (Barcelona)

 

Om 10:40 nemen we de bus naar Barcelona, die zelfs een halte heeft op de camping! We worden afgezet in het centrum en gaan we op zoek naar de metro, die overigens erg gebruiksvriendelijk is! Als eerste bezoeken we de Sagrada Familia iedereen wel bekend, het prominentste werk van Antoni Gaudi. De kunstanaar die zich liet inspireren door de natuur. In 1882 werd op deze plek een neogotische kerk gebouwd en Gaudi werd gevraagd hem af te maken. Dit is hem dankzij de man met de zeis niet gelukt maar de geboortefaçade vond hij het belangrijkste onderdeel van de kerk en hiervan heeft hij één toren kunnen voltooien. Gaudi leefde 16 jaar als kluizenaar in deze kerk en nu ligt hij begraven in de crypte. Nog altijd staat de kerk in de steigers en werken er 200 mensen aan om hem af te maken. Het volgende wat we willen bezichtigen is Parc Güell, net als half Barcelona ook ontworpen door Gaudi. Hier staat de enorm lange mozaïeken bank en de salamander. We stappen we metro uit en volgen de borden en mensen naar de ingang van het park. We klimmen en klauteren over stenen naar boven, jawel echt waar!! Dit kan toch nooit de ingang zijn? Wat moeten mensen in een rolstoel dan? Blijkbaar was dit de illegale en toch druk gebruikte achteringang, gratis dus, want we moeten door een doorgeknipt hek naar beneden springen. We hadden best de normale ingang willen nemen maar het kwam nu eenmaal zo uit. We komen bij het grote plein met de lange bank, waar muziek wordt gespeeld en mensen dansen. Claudia vindt de bank overigens verschikkelijk lelijk en een bijelkaar geraapt zooitje van mozaïek. Gaudi zal zich wel omdraaien in zijn graf, maar er rijzen toch vraagtekens of dit nou de beroemde bank is. In het boek staat namelijk dat het een balkon is en tot op heden weten we het nog steeds niet. Vanaf de bank cg. balkon zien we de salamander. De vraag is alleen hoe je er komt, want het park is een aardig doolhof. Op onze weg naar beneden komen we langs het huis waar Gaudi 20 jaar gewoond heeft, lopen we door een boog planten en horen we muziek om tussen de pilaren bij weg te dromen. Zo vinden we de salamander en de ingang van het park. Voor ons was het de uitgang en lopen we terug naar de metro. Voorafgaand aan het park bekeken we de Casa Milá van de buitenkant. Dit appartementen complex was het laatste werk van Gaudi voor hij zich aan de Sagrada Familia overgaf. Het gebouw kent zijn geboorte tussen 1906 en 1910 en werd door de stijl volledig bespot en afgekeurd. Geen enkele muur van het gebouw is recht. De schoorstenen hebben zo'n rare vorm dat ze zelfs heksenverjagers (espantabuixes) worden genoemd. De wachtrij om het gebouw van binnen te bezoeken is zo lang dat we dit overslaan.

Vanaf Parc Güell nemen we de metro naar de Ramblas; de bekende laan/promonade vol kiosken, artiesten, terasjes en vogelkooitjes...( ? ) We wandelen door de gezellige binnenstraatjes vol winkels en eettentjes terug naar de bus.

Barcalona bied zoveel kunst en gezelligheid dat we nooit in één dag konden redden. We besluiten niet morgen weer terug te gaan maar in het voor- of najaar terug te komen als weekendtrip, zodat we de stad ook bij avond kunnen ontdekken. Onze laatste bus ging namelijk om 20:30 alweer terug.

 

 

26-7-2009

Villromana – Argelés sur mer

190km

 

Van de ouders van Robbert krijgen we het adres van een niet al te dure camping in Argelés sur mer (Zuid-Frankrijk). Na enige tijd zoeken – de bordjes hielden ineens op – hadden we toevallig de goede afslag en zagen we de camping gelijk liggen. We zijn allebei toch wel weer een beetje blij dat we weer in Frankrijk zijn, want het landschap in Zuid-Spanje viel toch een beetje tegen. Cees Noteboom (nog bedankt Simone) stelt zelf; “je haat het, of je houd ervan”. Claudia haat het en Robbert durft er tussenin te gaan zitten. Het landschap is droog en door de hoge temperaturen kun je slechts onder je parasol aan het strand zitten, we begrijpen eigenlijk niet zo heel goed waarom hier zoveel gepensioneerden overwinteren, er zijn – zo lijkt ons – veel mooiere plekken te vinden in Europa met een mediterraan klimaat?

Veel mensen zeggen van Frankrijk dat het jammer is dat er Fransen wonen, maar wij zijn van mening dat je als toerist vaak een lach terug krijgt als je de taal probeert te spreken. De vrouw achter de receptie leek in eerste instantie een beetje kortaf en chagrijnig, maar na een paar Franse zinnen probeerde zij zelfs een paar woordjes Nederlands: “Cettecarte est pour le slagboom”, en “dans le restaurante c'est possible d'achteren brood”. Grappig toch?

 

 

27-7-2009

Argelés sur mer – Narbonne

90km

Sinds lange tijd worden we wakker met een bewolkte lucht boven de camper. We verlaten de drukken camping op weg naar Narbonne. Niet alleen is het bewolkt maar het gaat ook nog eens behoorlijk hard waaien, toch vallen er niet meer dan een paar spetters regen uit de lucht. In het toeristische stadje bezoeken we de kathedraal en lopen we door de gezellige winkelstraatjes met talloze cafe's. In de middag rijden we door naar Narbonne sur plage waar een camperparkeerplaats is. Hier staan we voor een klein bedrag tussen +/- 100 andere campers direct aan het strand. We duiken nog even de zee in voor de nodige verkoeling. Zonnen is er niet echt bij, door de harde wind worden we gezandstraald. 's Avonds zitten we weer eens in de camper met een paar kleine hapjes en een goed boek.

 

 

28-7-2009

Narbonne sur plage – Les Stes-Marie-de-la-mer

110km

 

De wind is enigszins gaan liggen en we rijden door naar de Camargue, een natuurgebied dat gekenmerkt wordt door de vele paarden, zwarte stieren en flamingo's. Aan de kust ligt het enige stadje in de omgeving Les Stes-Saint-Marie-de-la-mer. Zigeuners komen elk jaar in mei hier naar de kerk. Ze herdenken de legendarische aankomst per boot van Maria Magdelena. Iets minder legendarisch was de aankomst van Robbert zo'n 8 jaar geleden in dit stadje na een solo (lig)fietstocht vanaf Luxemburg. Het toeristische stadje is afgeladen met bezoekers en wij vinden weer een camperplaats net aan de buitenkant ervan. Het is leuk om door het stadje te wandelen net zoals Robbert dat 8 jaar geleden gedaan heeft in ieder geval is de sfeer van het stadje zeer herkenbaar. Op het terrasje drinken we een flesje ijskoude rosé voordat we de camper weer opzoeken.

 

 

29-7-2009

Les Stes-Marie-de-la-mer – Apt

130km

 

Meer naar het binnenland in de Provence ligt het natuurgebied 'Gorges du Verdon'. Hier willen we graag naar toe vanwege de rivier die uitmond in het 'lac de Ste-Croix' tussen de hoge rotsen en steile kliffen. De afstand is net wat ver voor één dag dus besluiten we een camping op de route te kiezen. Zo rijden we via Arles en Avignon naar Apt. De eerste camping was 'complett' het is immers inmiddels hoogseizoen maar gelukkig vinden we 30km verderop wel een camping met nog één plekje voor een camper. Het zwembad is druk bezocht maar bezorgt wel even de nodige verkoeling.

Foto’s

2 Reacties

  1. patty:
    30 juli 2009
    Ben het met jullie eens dat de fransen best wel aardige mensen zijn. maar jullie zijn maar kort Op Costa Rouge geweest, geen tijd voor de omgeving?
    wens jullie veel plezier in de Verdon, je kan er mooi wandelen.
    groetjes.
  2. trudy:
    7 augustus 2009
    Claudia en Robbert,daar zijn we het niet mee eens ha,ha,want in de winter is Spanje heerlijk,lekker groen en een heel stuk rustiger.Je ziet er de amandelbomen bloeien en nog veel meer.maar eerlijk is eerlijk de kust tussen Marbella en Almeria is zelfs in de winter niet onze favoriet en laten we Benidorm maar helemaal niet noemen.Maar 10km het binnenland in is het prachtig.Als jullie Spanje ooit nog eens willen bezoeken,doe het dan inde winter.Mochten jullie op terugreis in de buurt van Kerkrade komen,zijn jullie van harte welkom.Gr.T.enT